Odlewy z żeliwa szarego produkowane są najczęściej metodą piaskową, jednak w przypadku niektórych odlewów, które wymagają dużej dokładności i mają złożoną budowę,proces odlewania inwestycyjnegoto także dobry wybór.
Odlewając żeliwo szare, ściśle przestrzegamy składu chemicznego i właściwości mechanicznych, zgodnie ze standardami lub wymaganiami klientów. Poza tym mamy możliwość i sprzęt do sprawdzania, czy w odlewach piaskowych z żeliwa szarego występują wady odlewnicze.
Chociaż żeliwa mogą zawierać procent węgla od 2 do 6,67, praktyczny limit wynosi zwykle od 2 do 4%. Są one ważne głównie ze względu na doskonałe właściwości odlewnicze. Żeliwo szare jest tańsze niż żeliwo sferoidalne, ale ma znacznie niższą wytrzymałość na rozciąganie i plastyczność niż żeliwo sferoidalne. Żeliwo szare nie może zastąpić stali węglowej, podczas gdy żeliwo sferoidalne może w niektórych sytuacjach zastąpić stal węglową ze względu na wysoką wytrzymałość na rozciąganie, granicę plastyczności i wydłużenie żeliwa sferoidalnego.
Odlewanie metodą traconego wosku to metoda precyzyjnego odlewania skomplikowanych detali o kształcie zbliżonym do netto przy użyciu replikacji wzorów woskowych. Odlewanie metodą traconego wosku lub wosk tracony to proces odlewania metalu, w którym zazwyczaj do wykonania formy ceramicznej wykorzystuje się wzór wosku otoczony ceramiczną powłoką. Po wyschnięciu skorupy wosk topi się, pozostawiając jedynie pleśń. Następnie formuje się element odlewniczy poprzez wlanie roztopionego metalu do formy ceramicznej.
Proces odlewania zolu krzemionkowego jest głównym procesem odlewania metodą traconego paliwa w odlewni odlewów traconych RMC. Opracowujemy nową technologię materiału klejącego, aby uzyskać znacznie bardziej ekonomiczny i skuteczny materiał klejący do budowy muszli. Przeważającym trendem jest to, że proces odlewania zolu krzemionkowego zastępuje szorstki proces gorszego szkła wodnego, szczególnie w przypadku odlewania stali nierdzewnej i stali stopowej. Oprócz innowacyjnego materiału do formowania, proces odlewania zolu krzemionkowego został również udoskonalony w celu uzyskania znacznie stabilniejszej i mniejszej rozszerzalności cieplnej.
| Artykuł zgodny z normą DIN EN 1561 | Mierzyć | Jednostka | EN-GJL-150 | EN-GJL-200 | EN-GJL-250 | EN-GJL-300 | EN-GJL-350 |
| EN-JL 1020 | EN-JL 1030 | EN-JL 1040 | EN-JL 1050 | EN-JL 1060 | |||
| Wytrzymałość na rozciąganie | Rm | MPA | 150-250 | 200-300 | 250-350 | 300-400 | 350-450 |
| Wydajność 0,1%. | Rp0,1 | MPA | 98-165 | 130-195 | 165-228 | 195-260 | 228-285 |
| Wytrzymałość na rozciąganie | A | % | 0,3 – 0,8 | 0,3 – 0,8 | 0,3 – 0,8 | 0,3 – 0,8 | 0,3 – 0,8 |
| Wytrzymałość na ściskanie | σdB | MPa | 600 | 720 | 840 | 960 | 1080 |
| 0,1% wytrzymałości na ściskanie | σd0,1 | MPa | 195 | 260 | 325 | 390 | 455 |
| Wytrzymałość na zginanie | σbB | MPa | 250 | 290 | 340 | 390 | 490 |
| Schuifspinanie | σaB | MPa | 170 | 230 | 290 | 345 | 400 |
| Naprężenie ścinające | TtB | MPa | 170 | 230 | 290 | 345 | 400 |
| Moduły sprężystości | E | GPa | 78 – 103 | 88 – 113 | 103 – 118 | 108 – 137 | 123 – 143 |
| Liczba Poissona | v | – | 0,26 | 0,26 | 0,26 | 0,26 | 0,26 |
| Twardość Brinella | HB | 160 – 190 | 180 – 220 | 190 – 230 | 200 – 240 | 210 – 250 | |
| Plastyczność | σbW | MPa | 70 | 90 | 120 | 140 | 145 |
| Zmiana napięcia i ciśnienia | σzdW | MPa | 40 | 50 | 60 | 75 | 85 |
| Siła rozbijania | Klc | N/mm3/2 | 320 | 400 | 480 | 560 | 650 |
| Gęstość | g/cm3 | 7,10 | 7,15 | 7,20 | 7,25 | 7,30 |
