Krótka historia castingu inwestycyjnego

Dziś w tym artykule postaramy się przedstawić krótką historię dotyczącąproces odlewania inwestycyjnego. Jako stara, ale nowa metoda odlewania, odlewanie inwestycyjne rozwijało się wraz z pojawianiem się od czasu do czasu nowej technologii. Dzięki rozwojowi nowoczesnych technologii, materiałów i maszyn odlewniczych, nawet podstawowa procedura jest prawie taka sama, jak stosowana tysiące lat temu, odlewy inwestycyjne stają się bardzo unowocześnione, a odlewy mają znacznie lepszą powierzchnię i wąskie tolerancje przy wysokiej wydajności produkcyjnej .

Historia odlewania na wosku traconym sięga tysięcy lat. Jego najwcześniejsze zastosowanie dotyczyło bożków, ozdób i biżuterii, przy użyciu naturalnego wosku pszczelego do wzorów, gliny do form i ręcznie obsługiwanych miechów do pieców zasypowych. Przykłady można znaleźć na całym świecie w idolach indyjskiej cywilizacji harappańskiej (2500–2000 p.n.e.), egipskich grobowcach Tutanchamona (1333–1324 p.n.e.), Mezopotamii, Aztekach i Majach w Meksyku oraz cywilizacji Beninu w Afryce, gdzie w wyniku tego procesu powstały szczegółowe dzieła sztuki przedstawiające miedź, brąz i złoto.

Najwcześniejszy znany tekst opisujący proces odlewania metodą trakcyjną (Schedula Diversarum Artium) został napisany około 1100 roku przez Teofila Presbytera, mnicha, który opisał różne procesy produkcyjne, w tym recepturę pergaminu. Z książki tej korzystał rzeźbiarz i złotnik Benvenuto Cellini (1500–1571), który w swojej autobiografii szczegółowo opisał proces odlewania metodą traconego materiału, jaki zastosował w przypadku rzeźby Perseusza z głową Meduzy stojącej w Loggia dei Lanzi we Florencji we Włoszech.

Odlewanie metodą traconą zaczęto stosować jako nowoczesny proces przemysłowy pod koniec XIX wieku, kiedy dentyści zaczęli go używać do wykonywania koron i wkładów koronowych, jak opisał dr D. Philbrook z Council Bluffs w stanie Iowa w 1897 r. Jego zastosowanie przyspieszyło dr. William H. Taggart z Chicago, którego artykuł z 1907 roku opisał rozwój techniki. Opracował także masę woskową o doskonałych właściwościach, opracował materiał osłaniający i wynalazł maszynę do odlewania pod ciśnieniem.

W latach czterdziestych XX wieku, zwłaszcza II wojna światowa, wzrosło zapotrzebowanie na produkcję precyzyjnych kształtów netto i specjalistycznych stopów, których nie można kształtować w tradycyjnych procesach odlewania lub wymagana jest zbyt duża obróbka skrawaniem. Przemysł zwrócił się w stronę odlewania inwestycyjnego. Po wojnie proces odlewania metodą traconego wosku rozprzestrzenił się na wiele zastosowań komercyjnych i przemysłowych, w których wykorzystywano złożone części metalowe, i zyskał dominację w produkcji broni palnej dzięki zastosowaniu nowej technologii w celu ograniczenia pracochłonnej obróbki.

Nowoczesne techniki odlewania metodą traconego wosku wywodzą się z opracowania w Wielkiej Brytanii procesu powłoki z wykorzystaniem wzorów woskowych, zwanego procesem X. Metoda ta rozwiązała problem usuwania wosku poprzez zamknięcie gotowej i wysuszonej skorupy w odtłuszczaczu parowym. Para przeniknęła przez skorupę, rozpuszczając i topiąc wosk. Proces ten ewoluował przez lata i stał się obecnym procesem topienia pierwotnego wosku w autoklawie lub piecu.